Rozpuszczam się w ramionach chaosu

Tak zwyczajnie, prosto jak ćma

Która też by chciała znaleźć sposób, jak

Jednak i ja, i ona nie doczekamy dnia

Rozkręcają mnie śrubokręty czasu

Co umyka, sam jeden wie, gdzie

Już mam dosyć wskazówek hałasu

Na dodatek w tym tkwię we dwie

Rozwarstwiamy się w porównania

Połykając nieścisłości jak żar

Dojmujący mus nieoddychania

Funkcjonuje niezależnie od miar