To dziwne, że wciąż

żyję

gdy pierwiastek życia

uległ we mnie degradacji

wsomnień

To dziwne, że wciąż

myślę

gdy rozum trawi we mnie

gruźlica mózgu

To dziwne, że wciąż

jestem

gdy czas tworzy we mnie

pustkę istnienia

To dziwne, że wciąż

mój Bóg istnieje

gdy pozostaje głuchy na

moje modlitwy

To dziwne, że wciąż

kończę i zaczynam

od nowa kołowrotek

słów a i takwraca do mnie

bumeran tego, czego

nie ma