Oddając Bogu to co Boskie , bo nie nie potrafię inaczej
pozbawić niezwykłości świata zbudowanego z marzeń
patrzeć w niebo na gwiazdy ,gdzieś poza horyzont
karmić duszę emocjami, które płoną niczym żywioł
jak miłość ! ta która dla mnie czaso-przestrzenną chwilą
nieśmiertelną ,to emocjonalna - bezwzględna inność
żyć chwilą ! bo tylko ona (...) bo tylko dla niej
jestem w stanie uciec ,gdzieś (...) gdzie nie ma granic !
patrzeć w jeden punkt , podziwiać go na firmamencie
słuchając dżwięku nocy ,choć to cyklicznie śmiertelne
nie znając nic (...) Ja to poza ziemskie współrzędne
abstrakcyjne położenie względem samego siebie
znów ,zamykam oczy i na chwilę ... czas staje w miejscu
impresjonistyczna kreacja kontrastu logiki i nonsensu
uciekam od rzeczywistości ,od trudnych pytań (...)
od życia ,które brutalne z motywem lotu jak Ikar
z góry przegrany, ten kto wierzy i nie potrafi pytać
zwątpienie kwestią wierzeń dla życia za życia
rozsądek to tłumi wypiera i ogranicza
trwaj chwilo ! trwaj ... z tobą od wszystkiego się odrywam
Cisza ! (...) Wszechświecie ! Tylko cisza i ... nic więcej
szum powietrza o zachodzie słońca poezji dżwiękiem
odżwięk emocji uosabia interakcję nocą
chociaż krzyczę ile sił w słowach , to tylko monolog !
chociaż smak echa przebija się przez powietrze
noc to uniwersum , sen to życie poza ziemskie
deszcz słów w morzu łez to liryczna rapsodia
dzisiaj tylko ty i ja , tylko nocna martyrologia
uciekam ! Świadomie w kraine podświadomości
szukając drogi do nikąd, drogi wiecznej utopi
w krainie euforii , gdzie zmysły są odbiciem lustrzanym
krzywym zwierciadłem świata ,motywem wyimaginowanym
portret inspiracji przedstawia zachód słońca na firmamencie nieba
uciekam ! moim wyrazem przestrzeń , której nie ma ...
---------------------------------------------------------------------------------
W świetle księżyca słysząc w ciszy wyobrażnie
Żyjąc pod dyktandem zmysłów , Czerpiąc z nich inspiracje
Widząc więcej niż inni, Wiecej niż pojmie świadomość
Nieśmiertelny Werterze ! Dziś uciekam razem z tobą ...
Uciekam ! do świata ,gdzie przestrzenią jest abstrakcja
Gdzie zmysły to eskponat a tworzywem wyobrażnia
Cisza (...) Z wszechświatem jedynie część integralna
Uciekam tam ,gdzie najbardziej znana jest ...

fikcyjność niepoznana ?

------------------------------------------------------------------
Retrospekcja ... nad światem , nad życiem doczesnym
w ciagłym wirze rywalizacji , w ludzkim pościgu szaleńczym
czas niczym wiatr ... zrywa z nas teatralną maskę
niczym krzyk duszy (...) jak harmonia zbudowana
z marzeń ,
bez wyjaśnień , autoportet często semantyczną iluzją
abstraskcją ,gdy pytań zbyt wiele a odpowiedzi ?
szukać na próżno .
w każdym z nas sprzeczności ,w każdym wewnętrzne spory
sekwencja hedonistycznej ataraksji względem szarości dającej koloryt
obraz emocji w tłumie ludzi jak eklektyczne uzależnienia
portret człowieka stworzony przez subiektywizm otoczenia
punkt odniesienia , względem naszego istnienia (...)
pozostaje jedna wiara , Zawsze czysta i niezmienna
głos sumienia, karze klęknąć, płakać i , w ciszy przemilczeć
lub nie zgodzić się na formę ,gdy wiesz co się za nią kryje
A życie ? świadoma ingerencja w uformanowane zdarzenia
daje poczucie czucia mimo bezwzględności ,co uśmierca wrażenia
Co więc ze śmiercią ? to kres drogi ... tylko co nią kieruje ? Jakiś schemat ?
egzystencja ku wolności , a wolność kwintesencją istnienia
życie. Nie świadomość konsekwencji ,gdy nieznana jest ich cena
odrzuca tendencyjny schemat ,,Ora et labora' pusta scena
śmierć. Chłosta czy wynagrodzenie ... a co gdy istnieje tylko
dzisiaj ...
jeśli śmierci względnie nie ma ,relatywizm formą życia
obiektywne wartości w tych kwestiach raczej wątpliwość ...
reakcja łańcuchowa życia dla śmierci , jak portret nienawiści
namalowany przez miłość ,
My,żyjemy dla życia wierząc w legendę nieśmiertelności
mimo ,że śmierć produkuje w Nas inklinację bojażliwości
mimo ,że czasem przytłacza melancholia... szufladkuje każdy schemat
to życie piękne niczym poemat ,te życie jak teatr (...)
scena na której gramy pozbawiona jest hierarchii
w świecie znanym lub nieznanym , wyemancypowanym
dziś to nie ma znaczenia ... jutra względem dzisiaj nie ma
to ta chwila, co niszczy piramidę istnienia
obrazy przeznaczenia tam tłem są emocjonalne wrażenia
daje siłę do życia jedynie świadomość nieodwracalnego uśmiercenia
czasem ,gdy lustro przypomina.. gdy iluzją coś się staje
w powietrzu powietrze konturów dostaje
wtedy otchłań pełna błękitu ,Wtedy nicość i jestestwo
wtedy sztuka wizjonalna ,bezprecedensowe szaleństwo
i taki wybór ma sens ,tylko taki ... się zaklinam
uciekając przed lokacją trajektorii uczuć nie pozwolić zatrzymać ...
-------------------------------------------------------------------
utopią zaś ta przestrzeń , w którą uciekam bezpowrotnie
szukając azylu oddając Bogu to, co Boskie (...)
-------------------------------------------------------------------