Wspomniałem wiosenną suchość traw na polach

wśród jesiennych jeszcze liści, schnących na słońcu

Coś jakby ciągnęło do tego co było, kiedyś choć niedawno

Ale dziś wychodzi znów jak ziemia spod śnieżnej pierzyny

Choćby tylko twarz ujrzeć, tylko w myślach

Nim słońce promieniem zapali powieki

I potem wrócić tutaj w trawy uschniete

Bo trzeba kochac teraz, namietniej

Więc zbieram szczątki poprzedniej jesieni

Spalam daleko od zielonej, świerzej trawy

I niby "wtedy" już nie ma. "Już" jest, tu i teraz

Ale zieloność pachnącą wiatr starym obsypał popiołem