„Kaszmirowy taniec”.
Na linach schnie kaszmir
w purpurę tak odziany...
czerwony, miedziany
niczym monety jest
tkany, przetykany...
Mgła tuli go w dłonie
wilgocią tak oblany
on na nowo płonie.
Szumią wśród nich drzewa,
mantra jest na dłoniach,
Kali tam wciąż śpiewa.
Na lianach śpią słowa
śpią w słowiczych piórach...
D.S.