do siebie samej się przyznac nie możesz

nie dasz sobie rady, już se nie pomożesz

przewrotna twarz w grymasie skrzywiona

w  bezdusznych konfliktach,  ustawicznie raniona

w snie swoich myśli  kroczysz niepewnie

z tropu zbita,  wyłaniasz sie nader wylewnie

i gdyby nawet ktoś Tobie  zaufał

zbyłabyś problem, nikt Cię nie słuchał

jak  dojść więc do ładu masz ze swą osobą

skoro trop stratny, dyryguje Tobą

lecz prawo do uczuć ofiarował Ci świat

bezgranicznie  deptany, tj Ty, wiele lat

zawstydzane emocje, wyszydzane  przez lata

i zdławiona wspomnień, zapomniana juz data

przekonania do siebie nie poskąpi Ci los

kiedy spadnie na Ciebie ten ostatni już cios

są kryzysy , które łamiąc pomogą

są zakręty , które stają się drogą

oraz  wyborów  rozwkit rozmaitych

prostuje nie wiary dni krąg zabitych,