Więc kiedy umrę, zapomnisz jak się śmiałem,
zapomnisz jak nad ludźmi cierpiałem,
nie będziesz pamiętał jakem chwytał motyle,
nie pomnisz, żem tak samo łapał chwile.
Precz pójdą moje nad życiem zastanowienia,
w niepamięć odejdą ludzkie istnienia.
Bo ty kupujesz, na co masz ochotę,
pomimo iż skromną zarabiasz flotę.
Ty cieszysz się, kiedy śnieg pada,
zapominasz, gdy dotyka cię zdrada.
Uśmiechasz się, gdy żarówka się pali,
nie przejmuje cię żaden krzyk z oddali.
Do śmierci stoicko podchodzisz,
niczym sobie tym nie szkodzisz.
Szkodę zaś robisz tym, co odchodzą,
po wieczności otchłani stopami brodzą.
Także jak ty być chciałem,
o śmierci zupełnie zapomniałem...
I w końcu postanowiłem umrzeć.

Tychy, 2003

Redakcja: Anna Kajtochowa