Kocham Cię,
Nie kocham Cię,
Nie kocham Cię więcej,

Nie kocham Cię mniej,

Ciepły trup, zimne spojrzenie,

Sina dłoń, usta przekrwione,

Śmiech serca niemego,

Światło w oczach ślepego,

Ziemia wszystko wchłonęła,

Ptaszek już więcej nie zaśpiewa,

Szal zamiast oczy zakrywać,

Zaciska się na mym gardle,

Zdjęcie ślepo szufladę szpecące,

Treść jego niegdyś święta,

Dziś już jadem złości przesiąknięta,

Srebrny pierścień z serca wyrwany,

Ze swym przesłaniem zabalsamowany,

Jest jak drapieżnik wyjący z głodu,

Ponieważ czuje zapach swojego gniazda,

Teraz stoimy nad naszym grobem,

A w nim to co spalone w wodzie,

Wszystko w mrok czeluści wpadło,

Bo ogień i woda nigdy nie będą szły w parze.

Kocham Cię,
Nie kocham Cię,
Nie kocham Cię więcej,

Nie kocham Cię mniej,

Ciepłe ciało, płomieniste spojrzenie,

Delikatna dłoń, usta soczyste,

Śmiech dzieciątka małego,

Spojrzenie oka mego,

Ziemia piękność zasiewa,

Ptaszek o wiośnie śpiewa,

Szal już oczu nie zasłania,

Bo zginął strach całowania,

Zdjęć kolorowych cała miara,

Pokazać nasze serca się stara,

Mapę tego co łączy nas oboje,

I to co przeżyliśmy we dwoje,

Srebrny pierścień z serca dany,

Ze swym przesłaniem zakodowanym,

Kowalem jego me serce było,

By Twe życie się odmieniło,

Teraz stoimy razem patrząc w te litery,

Niech już ucichną wszystkie dawne szmery,

Zamknij oczy na parę minut westchnienia,

By poddać choć chwili dawnego zapomnienia..