Kiedy tęsknie
wznosi się
schował aureolę
i szuka przebłysków
niepamiętnego
początku strony drugiej
aż zaniknie
promień wszechwiedzy
jaśniejący rankiem
piach w oczach
przerwie
pukanie nadziei
pozamykały wyjścia
złudzenia
więc Bóg otworzył okno
wyprowadzam
nędzne idee
wystarczy
tamtędy pomiędzy gdzieś
Pośród zgiełku
Cichy ton
Faluje
Rozrzedzając nieufność
niemglistą
Lecz kiedy tęsknie
Gwiazdy nie mają snów
I gaśnie niebo
Wysadzone szczęściem
Tak właśnie wtedy
Wtedy tęsknie...