Mówią, że życie jak puzzle trzeba Z maleńkich chwil składać powoli Biorąc do ręki kawałek nieba Sprawdzić czy w całość ułożyć się pozwoli Czasami bez trudu fragment ułożysz Z uśmiechu, spojrzenia ciepłego słowa I szybko kilka swych marzeń dołożysz Myśląc, że układanki powstanie połowa Później tej samej lecz fragment inny Swej układanki ułożyć spróbujesz Choć w całość skleić oba się powinny Coś nie gra no i wszystko psujesz Zacząć od nowa wszystko potrzeba Wiesz już gdzie jaki element położysz I szukasz małego fragmentu nieba Jak zgubisz nigdy całości nie złożysz Swej układanki nie zmienisz również A każdy element ma miejsce właściwe By je odnaleźć jak dobrze wiesz Należy zawsze szukać cierpliwie Aż w końcu znajdujesz ten co pasuje Do niego kolejny, kolejny – składasz wiele I wiesz jaki jest ważny – mówisz dziękuje Bo tacy właśnie w życiu są przyjaciele
puzzle