Pachniesz
tak wspaniale, niczym łąka letniego słonecznego poranka.
Gdy wyczuwam Ciebie napełniam swą pierś siłą i mocą do dalszego życia.
A gdy jest mi smutno wyczuwam Twój zapach jak zgłodniałe zwierzę swoją
ofiarę.
Jeszcze Cię nie widzę, ale wyje w stronę gwiazd niczym wilk, by Twa uwaga
zatrzymała się choć na chwilę na mojej osobie.
Słyszysz mnie, stajesz z przerażeniem czujesz jak moje wycie przenika ciało.
Liczysz do dziesięciu by uspokoić siebie, wydaje się to wiecznością, a ryk
nasila się bez końca.
Znajduję Cię, jesteś gotowa do ucieczki, lecz coś trzyma Ciebie w miejscu.
Może strach zapanował nad Tobą, a może nogi jak z betonu lub
zaintrygował blask świecący z mych oczu.
Jest to blask spokoju i miłości.
Nagle z potwora stałem się Twym przeznaczeniem.
Przeznaczeniem, którym odmienia los naszego życia.
A to wszystko w tempie piorunu.
Nie to się jednak liczy, tylko to, że to co nas łączy kryje nas pod miłości
cieniem.....