Zakuty w kajdany,

pośród żywych strach.

Niebo okute sztandarem

niestraconych szans.

Krzykiem obudzone,

żądze nami grają.

Wściekłe, głodne, krwi spragnione,

świat ogołacają.

Pogwałcone serca,

bezboleśnie płaczą.

starte w proch i wypalone,

nieustannie walczą.

 Nicość naszych dusz

Koszmar czarnych dni

myśl przegnita, że ja człowiek

jestem jednym z nich.