Czarna dziejów pomroka,

Czarna niczym najczarniejsza noc,

Większą cześć historii świata zasnuła,

Dla umysłu historyka nieznaną czyniąc ją,

 

Historia świata całego skrywa zawiłe tajemnice,

O których pojęcia nie mają najstarsi nawet zakonnicy,

Nie słyszeli o nich najstarsi nawet mnisi,

Lecz poznać je nadzieję mają pasjonaci historii cisi,

 

Zew wielkich tajemnic zakrytych pomroką dziejów,

Wzbudził ciekawskich historii pasjonatów,

Ogromną ciekawością historii świata natchnieni

Największe tajemnice historii odkryć zapragnęli…

 

Cudowna świata historio,

Wielkich tajemnic strażniczko,

Ukrytych przed rozumem najwybitniejszych historyków,

Pozwól malowane obrazy ojczystych dziejów,

Zobaczyć oczyma duszy w mistycznym natchnieniu…

 

Najbliżej serca każdego historyka,

Znajduje się jego prywatna biblioteka,

Nad którą zwykle portret wisi,

Ukochanego bohatera z dziejów ojczystych,

 

Jak przyjemnie jest wertować stare księgi,

Średniowieczne kroniki, sekretne prywatne dzienniki,

Cały swój umysł w tajemnice historii zatopić,

Wiedzę swą ogromnie tym wzbogacić,

 

Niejeden stary archeolog, gdy wieczorem kładł się na posłanie,

W duszy swej zadawał sobie pytanie,

Czy wielkie tajemnice historii w ziemi skrzętnie ukryte,

Na światło dzienne zostaną jeszcze kiedyś wydobyte,

 

I niejeden stary historyk gdy wieczorem do wanny wchodził,

Nad wielkimi tajemnicami historii się rozwodził,

I w rozmyślaniach swoich tak się zatapiał,

Że  świtania dnia za oknem nie zauważał,

 

W środku nocy Klio muza historyków,

Płacze sama pośrodku ruin wiekowego zamku,

Bezgłośnie płacząc wniebogłosy ludziom wypomina,

Że nie pamiętają tego wiekowego historii dziedzictwa…

 

Lecz każdy z nas sprawić może,

Że Klio łagodnie się uśmiechnie,

Wystarczy w dziejach świata się zaczytać,

Pasjonatem historii zarazem zostać…