Mroczna-Dusza

Świat Mroku, piękny, choć niebezpieczny. Pusty pokój, tylko ja, ciemność i pusta szklanka stojąca na parapecie. Wiatr na dworze hula, liście w gaju szeleszczą. przez otwarte okno wpada ten co najgroźniejszym żywiołem jest. Stoję cicho, patrze, a on z czułością gładzi po twarzy, wywołuje łzy i ciszę która narasta. Tak naprawdę oboje krzyczymy, "Pomóż mi!". Słowa ulotne niczym wiatr wzbiły się i uleciały do przeżartych nienawiścią ludzkich serc.