Jest dzień,
światlo w ciemnościach.
Podpunkty czasu i ja w nich...
Zmrożona pustka
a w niej szarość cieni.
Gdzieś w rogu ja...
Zmęczona powrotami przeszlości.
Rpzglądam się po własnym życiu,
smutna monotonia.
I maluje się obraz w mojej głowie,
obraz przyszłości.
Analiza fragmentów,
wczytuję się w wersy,
a w nich?
Wciąż to samo...
Rozpoznaje te barwy
i "słowo klucz" krąży gdzieś w głowie.
Czuję tą kłudkę,
w poplątanych łańcuchach.
Zapach na dnie studni...
...i wydruk z serca
które krzyczy w milczeniu...
Te same słowa,
dobrze przez Ciebie znane.
Przeżedzone do tych najgłośniejszych,
które najmocniej wbijają gwoździe w serce,
tworząc napis: "kocham Cię".