Tam wciąż jest kawiarnia,

Gdzie pijam herbatę patrząc,

Jak ostatnia gaśnie latarnia

Zimowym wieczorem marznąc

"Proszę dla dwojga" - jakby w oddali

Warkocz marzeń i gwałt na realiach

I tylko my dwoje - ci, co się bali

Umierający osobno w męczarniach

Czasami omdlewam niespokojna

Przy świecy, w kącie, po cichu

Biały papier i słów krwawa wojna

I ty, za woalem uśmiechu

Spalmy kawiarnię, po co nam ona?

To tylko herbata, plaster cytryny

Nowa wizja ze snów upleciona

Na przekór, dalej do tego dążymy