Kolejna moja wersja A. Osieckiej.

Miłego czytania.

 

„Jesienne nostalgie”.

 

Zajechał sierpień

na wielkim wozie,

zajechał nie wiem skąd

spójrz- łzy mrozu zastygły w wodzie...

i sopel gra- bim bom...

A mnie się kłania

gdzieś ten Stary Człek,

oczy lśnią mu rosą...

To nie dla niego nostalgii pęk,

bo listy bielą On splótł- Śnieżynko, śnieżynko usłysz

usłysz Go...

Ja tak martwię się ogromnie,

czytam wiersze Jego.

Czy ta sosna milczy dla mnie

Zakuta w klin złego...?

Śnieżko, śnieżko usłysz

pociesz mnie...

Śnieżko, śnieżko gdzieś milknąca

lśnisz w dali.

Ja tak wołam cię ogromnie,

bo ludzie są mali...Czemu, ach czemu dziś w radiu brzmi eter?

Chociaż zima- tuż... tuż.

Ach czemu coraz mroźniej jest już?

Błyszczy zimny księżyc...

Ach lato, lato, gdzie jesteś gdzie?

Czyś było tylko we śnie?

Gdzie są te czereśnie, no gdzie?

Chce, by były wcześniej,

chce by były wcześniej...

 

Tekst zmieniony przez D.S.