Ludzie - potwory - ludzie

Weronika Adamczyk
11.07.2014 21:07·~ 1 min. czytania

Odliczam
Godziny
minuty
sekundy
chwile
Dłużej nie wytrzymam
A jeszcze kilka lat
Zostało
Wśród tych potworów
Każdy tylko by brał
Obwiniał za swoje upadki
Wytykał błędy
Liczył na moje porażki
Nie mogę nawet krzyknąć
Bo te zimne spojrzenia
Wykończą mnie
Nie mam jak się bronić
Czekam
Jak w wariatkowie
Ale jeśli poczekam
Będę mogła pławić się
W ciszy
Samotności
Może nie w szczęściu
Ale w spokoju
Nikt mi nie potrzebny
"w samotności nie ma radości"
Po co mi radość
Ona stwarza odpowiedzialność
Dość mam tego
Tego pilnowania szczęścia
Mam dość
Wystarczy mi spokój
Zniszczyli mnie
Niech się cieszą
Swoim płytkim szczęściem
Śmieje się z nich
Choć są szczęśliwi
Myślą że oszalałam
Źle im życzyłam
A teraz się cieszę
Niech myślą
Daje mi to jeszcze większą
Satysfakcję
Bo kiedy utoną
W ściekach wstydu
Tylko spokój
Mnie utrzyma na brzegu