Mam słów dla Pani tyle
- z rosy pereł porannych utkanych
W czarnych nocy pościelach
Snów tyle dla Pani chowam...

Jesiennych alei obraz
w olśnieniach złota blasku
nigdy nieprzebytych
Pod grubymi kocami
leniwego popołudnia
we dwoje
ofiarowuję...
Zimowych pejzaży
Akwarelą dłoni jasnych
Nigdy nie namalowanych
Do śniegu białości serce grzejące
Ciepłe pierzyny
Wyjątkowo długich nocy
Ofiarowuję...
Wiosen jaśminowych zachwytów
Słów nieskromnych kwitnienia
Nigdy niewyszeptanych
Krwi wrzącej burz kwietniowych
krople na chłodnym jedwabiu
pierwsze konwalie
Ofiarowuję...
Słońc lata bosko konających
Na złudzeń horyzontu kresach
zawsze niezdobytych
piersi pełne zachwytu
od plaż tulipanowych
i spacer po letnim niebie
ofiarowuję...

Tyle mam dla Pani
A dłonie Twoje puste...