Minęło...
Wędrując po zmroku z księżycem
dotykam naszych marzeń
rzuconych na wiatr
to babie lato
tak złudnych i ulotnych na kształt szczęścia
a postrzępionych jak nogawki jeansów
niczym sęp rozdzieram twoje ciało
i karmię się nadzieją, że powrócisz
Skomentuj utwór (2)
- Zaloguj się, aby móc komentować utwory innych użytkowników -