W pociągu życia rezerwuje ten przedział,
by powiedzieć czego nikt nie powiedział,
choćbym krążył w kółko jak Magellan
w końcu kiedyś muszę poruszyć temat
twojego w moim sercu zaistnienia.

Byłaś do tej pory jak nieodkryta ziemia,
którą podobno zamieszkują potwory a ta
bajka w czasach średniowiecza straszna,
spędzała sen z oczu niejednego dziecka.

Zachciała mi się jak Marco Polo wycieczka
do Chin bardzo trudna i niebezpieczna,
20000 mil podmorskiej żeglugi Verne'a,
podróż do ziemi gorącego wnętrza.

Tak rozpocząłem podroż do twego serca,
po drodze czekała niejedna klęska,
tułałem się wzorem Odyseusza,
póki serca nie przeszyła amora kusza.

Rozpoczęło się zdobywanie wnętrza,
coś podobnego jak kolonizacja grecka,
jak Krzysztofa Kolumba wyprawa,
podczas której niecierpliwiła się załoga.

Chociaż wrzał bunt i ogarniała trwoga,
w końcu została dostrzeżona przez majtka
obiecana ziemia i rozpoczęła kolonizacja,
tak ja kolonizuje wnętrze twego serca.

Nowego gubernatora posiada ta wyspa,
chociaż do tej pory była bezludna,
dziś na niej nowa osada mieszka,
dla innych przeprawa na wyspę trudna.

Tam chce zamieszkać do końca życia,
nie mając nic prócz skarbu serca
do ukrycia i być znanym jako jej odkrywca.