Tak, byłam tam, tato

Na ziemi jest dużo chłodniej, niż tu

w Niebie

A ludzie?

Nie wiem, czy nie oślepiło mnie światło ludzkich niepowodzeń i nie chcę kłamać,

tatusiu,

lecz

wydawało mi się,

że są jacyś ślepi.

 

To pewnie On, tato,

Zabrał im wzrok!

Teraz zapewne tylko czeka na kolejny grzech

ślepej istoty,

aby i słuch odebrać.

 

Myślę, że nie ma powodów do zmartwień,

przecież Ty i tak,

tato,

głośno mówisz do nich-

codziennie,

tyle razy-

tylko nie każdy chce słyszeć.

Bo wiesz,

w ziemskich czasach powiew sztańskiego oddechu

staje się głośniejszy

od białego, świętego oddechu Ewangelii.

 

Widziałam jeszcze ludzi,

którzy tak bardzo pragnęli miłości...

Oczywiście, tato.

Poszłam ich utulić,

jak matka swoje dzieci-

ukołysać prawdą.

Ale cóż, ojcze.

Oni nadal szukają