smutek i zmeczenie

doradzaja mi co rano

bym w kerunku slonca szla

zycie okresla pokora

milosc przeplata sie z nieswoim dniem

zachacza o korony drzew

co smierdza i wloka sie

nimi kolysze

za jeden lyk nadziei

co kochal mnie latem oddalabym wszystko

przepyszna tragikomedie