Jakie miałeś plany, chłopczyku?
Czy Ty w ogóle planowałeś?
Odkąd Cię znałam, powtarzałeś, że trzeba żyć chwilą.
I byłeś szczęśliwy.
Płakałeś nie raz mówiąc jakim cudem jest życie.
I wiedziałam, że nie kłamiesz.
Chłopczyku, wsiadałeś a swój motor i pamiętam.
co działo się wtedy z Twoimi oczami.
Potrzebowałam tych oczu i łez potrzebowałam.
A Ty zasnąłeś.
Czy to nie ironia losu, że właśnie Ty?
Gdybyś mógł wybierać jak odejść, odszedłbyś właśnie tak.
Twój mózg roztarły opony na drodze asfaltowej,
serce stukało o jezdnię.
Żyłeś chwilą i chwilą umarłeś. Najpiękniej pod słońcem.
O całe życie za wcześnie.