szalona ciemność i pustka wkoło

 

w tym wszystkim, w samym środku jestem ja

 

trochę samotna, trochę szalona i zła

 

próbując opuścić błędne koło niezwyczajnej tęsknoty

 

walczę

 

lecz sił coraz mniej i wiary trochę brak

 

ktoś kiedyś podniósł głos

 

wskazał cel, wytłumaczył, że muszę jeszcze biec

 

on wczoraj ukazał mi się, ten sam

 

duży, piękny, latający ptak

 

trochę jak wiatr

 

szybki i ulotny jak wiatr

 

południowy wiosny czas

 

nic nie zmąciło woli życia w nas

 

Twoje życie odeszło w dal

 

zatrzymał Ci się czas

 

ale tylko tu

 

bo tam i tu razem, nigdy nie jesteśmy samotni

 

herbata w szklance stygnie do dziś

 

a na parapecie trochę smutny leży miś

 

dopiję ją, wypijemy do dna

 

razem: wiecznością jesteś Ty, nadzieją będę ja

 

pragnę znów słyszeć Twój głos i czuć policzków zimną woń

 

podążać i biec, wciąż pędzić pod wiatr

 

za Tobą, do gwiazd

 

za Tobą, trochę w tamten świat.