Ulata nie wiedząc gdzie . . .

Damian Zabłotny
10.24.2011 09:24·~ 1 min. czytania

To Anioły Upadłe
tam stoją na falach
i skaczą na wodzie jak zając
gdy w cwał ruszył za nim owczarek
tworząc sztormową pianę

To Upadłe Anioły w tym minerale
gdzie życie kryształ w wymiarach pucuje
jak złotnik patron Eligiusz wytrwale
masz rozkosz i trud- pracujesz za karę

To Anioły- zdobyły zasługę
wśród kamieniołomów głodni
bez strawy- oddali kawałek ostatni
chleba lub życie wbrew batom i władzy . . .

To Anioły Upadłe przybierając swój wyraz
w formie zwierzęcia ich dusze zamknięte
taki był twój charakter - wybacz
takim byłeś za życia . . .

To Upadłe Anioły zazdrości
bytują w pustce bez kości
bez kości- boś pragnął zbyt wiele
jawiłeś paranoje zagnieżdżone w ciele

A dusza ulata jak ptak ćwierkający na drzewo
lecz tym drzewem nie jest niebo ani piekło
Ulata dopełnić swe braki
Ulata doświadczyć inne duszy smaki
Na inną planetę? Rozpływającą się jak ciepło ?
A może jak prąc gorący morski
miesząc się z chłodnym . . .