Bursztynowy odcień twoich oczu

przemyka pośród spojrzeń,

jak cudny promyk słońca

pomiędzy gałązkami

i wabi swoim pięknem,

jak róży kwiat w ogrodzie,

i rzuca na mnie urok,

i wciąż mnie onieśmiela.

Aksamitny tembr twojego głosu

przemyka pośród słów,

jak cudny dźwięk klarnetu

pomiędzy fagotami

i wabi swoim pięknem,

jak wody szum w kaskadzie,

i rzuca na mnie urok,

 i wciąż mnie onieśmiela.

  Gliwice 12.04.2010 r.