w przystani wspomnień tam gdzie wraki naszych marzeń kotwiczą w nagrobnym marmurze wzywam Cię glosem...

gdy wieczność miała się właśnie rozpocząć niepokalanym szelestem skrzydeł ktoś inny niż anioł zapełn...

chwila zamknięta w kropli deszczu potrafiącej z taką łatwością i precyzją imitować łzę lśni tysiącem...