kiedyś miałam cztery lata

nie znałam ludzi,

nie znałam świata.

gest mój najprostszy,

uśmiech najsłodszy,

a ze szczęścia mogłam latać...

potem miałam naście lat

kochałam ludzi,

kochałam świat

a zwłaszcza tego jedynego

na resztę życia wymarzonego.

teraz mam 22 lata

nie rozumiem ludzi,

nie rozumiem świata.

a kocham drzewa...

myślę o ptakach...

a jaka będę gdy miną lata ?