Kiedy płoniesz z tęsknoty, ale się nie udało
Kiedy serce oddajesz za mniej niż nic, mniej niż mało
Kiedy co dzień umierasz udręczona bo rąk oraz ust przed rozstaniem
Nie wypełni słowami, jego żar nie dla Ciebie, co noc, tylko dla niej

Potok łez umierania nie ukoi już dziś na Twej twarzy
Pamięci snów, kiedy Wy po kres dni kalendarzy
Tylko on, tylko Ty, marzeniami cudownie utkani
Pali, więc każdy nerw pytaniami jak to można naprawić

Oszukana umierałaś nie raz, więc już znasz
Słodycz kłamstw, gorycz prawd przysięganych
Kiedy ten co był Twój w serce wbijał jak zbój
Słowa kocham, nie do ciebie szeptane

Miłość dzieci - tą masz, siebie, więc w zastaw dasz
Bo już wiesz, to już znasz, uniesienia nie Tobie pisane
Wybaczanie jak nóż może ciąć pustką słów
Na ołtarzu przed Bogiem składanej