Przecież uwielbiasz swoją samotność.

Nadajesz jej złowrogie imiona.

Gdyby nie ona, rozkwitłaby miłość?

Taka z poezji, miła, spełniona?

 

Net chroni psyche przed desperacją.

Znajomych awatarów masz kilka tysięcy.

Znajomy dzwoni znów przed kolacją...

Tak mija życie od lat lub miesięcy...

 

Telefon służy do spotkań umawiania.

Awatar pomoże w pierwszym spotkaniu.

Wolisz fikcyjne romanse, kochania...

Kto był u ciebie dziś na śniadaniu?

 

Gdy przyjdzie czas próby, nikt nie pomoże.

Czas minął, mógł być lepiej wykorzystany!

Piękne są góry, lasy i morze...

Lecz najpiękniejszy człowiek napotkany!

 

Możesz więc traktować net z śmiertelną powagą.

Udawać kogoś, kim nawet nie chcesz być...

Dla mądrych jest tylko miłą zabawą.

Ileż można przed monitorem tkwić?

 

Te wszystkie Fejsy, NK i Instagramy...

Wypełnić mogą nadwyżkę czasu...

Zdradzę sekret, nie jesteś przez net kochanym!

Idź nawet z kimkolwiek do parku lub lasu.

 

Ludziom odbija w interprzestrzeni.

Wydaje się, że coś powinni albo też muszą...

Tych uzależnień nie potrafisz zmienić.

Będą tam, choć od dawna się tym duszą.

 

Możesz przecież uratować jeszcze siebie.

Inni podążą za twoim przykładem.

Czego nie dotkniesz, tego naprawdę nie wiesz.

Ja też tu zbyt głęboko wrosłem, osiadłem.

 

Mądry uczy się, głupi powtarza wciąż błędy...

Zrobię dziś kilka nowych, realnych rzeczy...

Wyłączam laptop! Boże, jaki jestem przejęty!

Na myśl o spotkaniu z tobą, serce się cieszy!

 

 

Oskar Wizard