Powierzyłem kiedyś swoje marzenie,

Najjaśniej na niebie świecącej gwiazdce,

Która na tle innych skrząco jaśniała,

Do wyjawienia swych marzeń zarazem zachęcała,

 

Kiedy jeszcze nastolatkiem byłem,

Jednemu marzeniu skrycie się oddałem,

I zamarzyłem w skrytości swej duszy,

By zdać rozszerzoną maturę z historii…

 

– Skrząca się gwiazdko spełniająca życzenia,

Racz wysłuchać mojego wielkiego pragnienia,

Bym zdał rozszerzoną maturę z historii,

W skrytości serca ośmielam się marzyć,

 

Dla nikogo innego na świecie,

Lecz tylko dla samego siebie,

Bym mógł się tym jednym poszczycić,

Rozszerzoną maturą z historii…

 

W tamtą pamiętną noc bezsenną,

Przed ustną maturą z języka polskiego,

Emocje wielkie w mojej głowie szalały,

A oczu zmrużyć nie pozwoliły,

 

Gdy młody organizm miotany emocjami,

Nie mógł na chwilę zmrużyć powieki,

W amoku z łóżka jakby bezwiednie wstałem,

Do półki z książkami instynktownie podszedłem,

 

W amoku jakby pozostając,

Historycznych książek na półkach ręką dotykając,

Gdy tylko przeglądać je począłem,

Podświadomie emocje swe wyciszyłem,

 

W Sabacie czarownic Francisco de Goi,

Bezsennej nocy zatopiłem swe oczy,

Klimat obrazu tego niezwykły,

Nie wiedzieć czemu ukoił me nerwy,

 

Nerwy swoje ukoiłem,

Gdy historię w środku nocy przeglądać zacząłem,

Uspokojony, z sił zaraz opadłem,

Snem kamiennym natychmiast zasnąłem…

 

Wysoki wynik dnia następnego zdobyty,

Ku realizacji największego marzenia mnie przybliżył,

Pozostał już bowiem czas niedługi,

Do dnia najważniejszego ze wszystkich,

 

A gdy zbliżała się matura z języka obcego,

Wciąż nie mogłem zmusić rozumu swojego,

Do uczenia się czegokolwiek innego,

Niż procesu odradzania się Państwa Polskiego,

 

Nie wchodziła do głowy angielska gramatyka,

Gdy w duszy na stałe zagościła historia,

Gdy historia całą duszą owładnęła,

Na nic innego miejsca nie pozostawiła…

 

A potem było już bardzo blisko,

By ziściło się to wszystko,

Do czego zawzięcie dążyłem,

Wysiłki wszystkie w tym celu zaprzęgłem,

 

Gdy nadszedł dzień ten wyśniony,

Od tak dawna wyczekiwany,

Przystąpiłem do egzaminu spokojny,

Starając się trzymać nerwy na wodzy,

 

Egzaminu tego każdą jedną chwilę,

W pamięci swojej starannie wyryłem,

Po latach pamiętam chyba każdą minutę,

Niemal każde długopisu pociągnięcie,

 

Gdy po latach wspominam tamte emocje,

Cały tamten dzień w głowie swej odmalowuję,

Po latach staje przed moimi oczami,

Dzień tamten cały nabity emocjami,

 

I nie odda tamtych emocji,

Nawet tysiąc najpiękniejszych wierszy,

Przeto tylko ten jeden piszę,

Prostym tym wierszem duszę swoją cieszę,

 

Lecz to co w historii tej najważniejsze,

Że ziściło się moje największe marzenie,

Zaś dnia gdy ogłoszono wyniki,

Byłem człowiekiem na świecie najszczęśliwszym!

 

Święte wspomnienia w rymy zaklinam,

Emocje tamte na papier przelewam,

I uśmiecham się w swojej duszy,

Do pięknych wspomnień z czasów młodości,

 

I nadal tamto młodzieńcze szczęście,

Przez całe życie ze mną pozostaje,

Dnia każdego mi towarzyszy,

Duma ze zdania rozszerzonej matury z historii…

 

Niegdyś znana wokalistka,

Śpiewała  z każdego radia,

Że młodości motyle,

Są to zazdrość i chwile,

 

Kiedy pochylałem się nad tym wierszem,

Chciałem by był przeciw temu protestem,

I niechaj wybrzmi wiersza tego puenta,

Iż prawdziwym orłem młodości jest Historia!