Utkany jestem nicią rozpaczy,

Pełnej na sobie węzłów nienawiści,

Przemoczony miłością jestem, aż do suchej nitki,

Gdzie moja Ariadna?

Czy czeka przed wejściem do labiryntu mych złości?

Czy boi się spotkać mnie wśród tony ciemności?

Czy tak jak ja stęskniona jest wielkiej miłości ?

 

Wnet, myśli o niej, promień w sercu rozpaliły

Aż nici z supłami się zapaliły

Powstałem, jak Feniks z popiołu zbudzony,

Na nowo dla niej, trwać będę niestrudzony.