Aby być sobą, aby tworzyć
Wiersz
I nikt go już nie naprawi, smutne opadłe ramiona. Szczątki z pióra poety, list od kochanej, podarty ...
Te powiastki, śmierci bezsenne, umarłe łodygi, opadłe płatki. Umyć twarz, spać, nie przeżywać, umysł...
Serwis zapisuje na komputerze użytkownika pliki cookies. Potrzebne są one do prawidłowego działania serwisu.
Więcej infromacji w Polityce Cookies