A gdyby tak ukryć się
choć na kilka chwil
nikt nie zauważy
nikt pytać nie będzie się.

A gdyby tak znaleźć kąt
gdzie nikt nie znajdzie mnie
nikt tęsknić za mną nie będzie
brakować nikomu także nie.

Unieść się w nieznane
zapomnieć o świecie całym.
Zatonąć...
W otchłani zapomnienia.
W obojętności bez dna
która powoli oblepia ten świat.

A gdyby tak ukryć się..
swoje uczucia, myśli swe
Nikomu nie ufać, kłamać wciąż
akceptując szarość świata,
zabijając powoli swą duszę.
Siebie.

A gdyby tak popatrzeć w słońce,
zatańczyć w deszczu,
poczuć wiatr na twarzy,
we włosach.
Zachwycić się rozgwierzczonym niebiem
upajać się zapachem powietrza,
nie udawać,
nie ukrywać swej duszy,
zaufać światu...
Pokochać?

A gdyby tak uwierzyć
że świat może być lepszy
i zacząc go zmieniać
od siebie?

A gdyby być szczęśliwym dla samej radości
płakać z bólu jak i z miłości
kochać dla tej drugiej osoby
i być sobą..
bez maski?

Trzeba wierzyć,
że świat można zmienić.
To ludzie tworzą świat,
nie odwrotnie..
Dać szansę,
uwierzyć,
i polecieć..!

Po prostu pozwolić,
by świat nabrał barw.
I nigdy nie zapomnieć,
malować go od nowa każdego dnia.