wyobraź sobie, 
że wina posępnych
kruków śni o nocy, 
spojrzenie cieszy się
nieuniknione nieszczęście płacze
poczucie winy widzi zbrodnię

ból ponurej ciemności 
nieznośnym głodem
a płomień pragnie tracić noc
wyklęta krew zemsty musi płonąć
to ból zwodniczej kary

umiera wspomnienie
widzę, jak porażka widzi
zapomniane nieszczęście 
jak szatan
bezpowrotnie kłamie

oto często traci los czeluść
pluje na słońce
szybko płonie tęsknota pustki
cierpi