Słyszałam szum fal bijących o skały .

Tak dżwięcznie i spokojnie koiły ból.

Byłam tak blisko twej energii .

Ciągneła mnie do siebie.

Czułam się jak mewa wzbijająca się w powietrze.

Byłam wolna i szczęśliwa .

Pomyślałam wtedy, kiedy oczy się śmieją ,to dusza szaleje.

Wiem,że to nie minimum możliwości tych iskier.

Nakrecone każdego dnia,jak wskazówki zegara .

Ucieka nam czas przez palce.

Chwytam każde wspomnienie w jedną bańkę .

Tulam skrawki słów wyrzuconych w powietrze .

Stoję napalcach kręcąc się dookoła .

Trawa taka kolorowa .

Przypomina mi twoją sukienkę tańczącą w deszczu .

Wirował cały świat ,a ty razem z nim .

To tylko myśl krążąca po ziemi .

Pogubione fragmenty naszego albumu .

Tyś cudem Boga ,zaś Ja storzeniem jego.

Droczymy się co dzień w ten sam sposób.

Krzyczymy na siebie,mocno obejmujemy .

Nie powiem ci co masz robić,gdy mrok okryje świat.

Dam tobie me słowo,tak urocze i słodkie co poniesie przez pola trudności jedynego wyboru.

Ustane przy drzewie spoglądając co chwilę czy nie patrzysz.

Choć mam nadzieję ,iż spojrzysz i niestracę tego .

Dam ci każdą chwilę z mojego tchu,oddam każdą łezkę noszoną za dnia .

Okaże zrozumienie oraz dam gniew.

Złość wzbiera we mnie kiedy tracę cię .

Potykam się o kamienie rzucane przeze mnie.

Czasem bywam rozdrażniona .

Wybacz moją śmiałość .

Gdy głowa opada na twoją klatkę piersiową ,nie pytaj mnie .

Wzrok sięga ku tobie .

Rozmazana pomatka na twych ustach .

Czy to może być moje?

Bawisz się czerwoną tasiemką,którą oplotłaś nadgarstek .

Szarpiesz nerwowo końcówki jej.

Mówiłaś wtedy "to nić co łączy nas"

Czy słowo przepraszam pomoże tu?

Nie chce wciąż oglądać się za siebie.

Szukać wadliwy świat.

Powiedz mi dziweczyno czy ja mogę zostać tu przez monent?