ruiny marzeń pokrywa popiòł

niesiony przez wiatr śmieje się

szyderczo w ziarnkach piasku

splecone w uścisku szkielety

wrogòw i przyjaciòł śpią

patrząc na głupotę ktòra

zawsze prowadzi do katastrofy

wokòł pokòj i nienawiść tańczą zgodnie

w takt muzyki martwych gwiazd

chaos z ładem trwa w uścisku

pełnym ognia żaru błyskòw

światło z cieniem kreślą losy

i nie mają nigdy dosyć